من از يك شكست عاشقانه مي آيم،بگذار همه براي اين اعتراف تلخ سرزنشم كنند.
  شكست نه براي پنهان كردن است نه بهانه پنهان شدن.

ميگويند از صبح بنويس،از آفتاب ،و من چگونه از خورشيد بنويسم وقتي تمام وقت،

باران پنجره چشمانم را شسته است.

همه دلشان نقشهاي مثبت ميخواهد و آدمهاي خوشحال، اما من گمان ميكنم اين خيلي خوب است نه

ميتوانم اداي آدمهاي خوشبخت را دربياورم.

بي ستاره ام و زرد با طعم معطر پاييز،كه حضورش تنها معجزه لحظه هاي تنهايي من است .

قيمت وفا شايد گرانتر از آن بود كه بهانه دوست داشتني زندگيم از عهده داشتنش بر آيد.

سقف اعتماد تعميريست،مدام چكه ميكند،آغوش ترانه ها همچنان از عطر تن او كه بايد پر باشد خاليست،

نميتوانم باورش كنم نه رفتنش و نه ماندنش را .

مهم نيست تمام سرزنشها را مي پذيرم به بهانه تولد حقايق غم انگيزي كه درد را به درد مي آورد

و آتش را ميسوزاند .

 اين دل ديوانه هميشه يك پادشاه مغرور حقيقي داشته است،

اگر ترانه ها ثمره تخيل بود به جنون نميرسيد،

اعتراضي نيست كسي كه به او نميرسد به جنون رسيده از او راضيست.

خلاصه غم سنگيني ست اگر سر نخواستن دلي دعوا باشد.

اما هميشه حق با برنده ها نيست، ميشود در عين بازنده بودن سربلند بود

و اورا از كوچه پس كوچه هاي دنيا گدايي كرد.

چیکار کرد این دل سادم ؛که از چشم تو افتادم!!!!؟؟؟؟

قرار بود حقيقت را بگويم سخت ست، بي علاج ست،

دانستنش آدم را كم كم ميكشد، گريه شبانه مي آورد،

اما همين است خبر كاملا" ناگوار و واقعي ست ( اون يكي رو جز من داشت )

سكوت ميكنم تا به خاك سپردن آخرين خاكسترهاي آرزوي بر باد رفته ام آبرومندانه باشد،

گريه ميكنم با شكوه مثل اقيانوس، بلند مثل اورست، او نمي شنودو نميداند كه ماه ،

خوشبختي مشترك همه بي ستاره هاست.

يك سوال كوچك مي ماند براي پرسيدن از كسي كه بي پاسخ ترين سوال فكر آشفته من است:

چیکار کرد این دل سادم ؛که از چشم تو افتادم!!!!؟؟؟؟

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: